Verlies voor eeuwig
Dinsdag
Ik ga mijn broertje halen van school met de fiets hij is 11 jaar en ik 16. Hij neemt z’n fiets en we rijden samen naar huis. Hij rijdt voor me. We staan aan een rood licht, het licht springt op groen. Stef zet z’n fiets op gang en plots komt een auto aangevlogen. Het enige dat ik nog zag is Stef die fietste en toen…was er niks meer. De auto remde hard. Er kwam een man uit de auto gerend ik zag Stef voor me liggen. Ik zei niks ik besefte niks het enige wat er toen door mijn hoofd ging was vlug weg fietsen. Met tranen in mijn ogen fietste ik door de straten ik wist niet waar naartoe ik fietste en fietste ik stopte niet. Toen ik ’s avonds heel laat terug naar huis ging zag ik mijn ouders huilen. Ik ging stil naar mijn kamer. De volgende morgen kwamen mijn ouders in mijn kamer met eten ik kreeg niks door. Er was een rare sfeer in huis mijn ouders die huilden en ik…ik wist niet wat er rondom mij gebeurde. Dagen gingen voorbij ik weigerde te eten en ging niet naar school er knaagde alleen maar een schuldgevoel aan mijn hart. Elke nacht werd ik wakker met diezelfde beelden: Stef die fietst…de auto..een man die paniekerig rondloopt…en Stef…die is nergens meer het enige wat ik zie is een fiets nuja..wat er van overblijft…En dan word ik wakker mijn mama die op mijn bed zit te huilen en ook ik huil dan komt papa binnen en huilt mee. Zo..ja..zo ging het elke nacht. Toen ik weer naar school ging wou ik met niemand praten mijn punten waren slecht. Mijn ouders waren nog altijd even treurig ik wist dat ze hun best deden om mij toch gelukkig te maken…
Mijn ouders waren weg naar een feest. Ik zat achter mijn bureau naar voor te staren ik dacht aan van alles. Ik stelde me recht liep naar mijn kast haalde daar kleren uit pakte een rugzak en mijn geld. Ik nam een blad papier en een balpen en schreef een brief: “Ik voel me te schuldig Stef is weg niks zal zijn zoals vroeger. Ik besluit om te vertrekken probeer me niet te zoeken ik heb hier geen zin meer in. Ik hou veel van jullie
-XXX-
Veel Liefs Jullie Dochter”
Mijn ouders waren laat thuisgekomen. Ze gingen onmiddellijk slapen. De volgende dag werd papa als eerste wakker hij zag de brief liggen op tafel, hij opende de brief en las stil. Mama kwam in paniek naar beneden “Onze dochter! Ze is weg!” “Ik…weet het” en hij gaf de brief aan mama. Mama las de brief stil en begon te huilen. “We zijn slechte ouders Luc!” “Ah schat ze komt wel terug” maar hij wist zelf wel dat ze niet zou terug komen…
Donderdag
Er was niet veel volk in het café. Ik zat verveeld aan de toog. Een uurtje later kwam er een jongen bij ik schatte hem 17. Hij vroeg een biertje en begon te praten met me alsof ik hem al jaren kende. Na een uur vroeg hij me of ik zaterdag vrij was. De zaterdag moest ik niet werken dus knikte ik van ja. Hij vroeg of ik mee wou met hem naar de discotheek. Ik was heel blij toen hij het vroeg en zei enthousiast ja. Hij glimlachte gaf me een kus en ging weg “tot zaterdag, ik zie je hier in het café”…
Zaterdag
Om 20:00 uur stond ik aan de ingang van het café. Hij kwam 5 minuutjes later aangelopen. Hij kwam naar me toe en gaf me een kus. We gingen met een vriend van hem die zijn rijbewijs al had. Toen we in de discotheek aankwamen voelde ik me niet zo op mijn gemak. Alles was zo groot zo vreemd. Er kwamen veel mensen naar Thomas, blijkbaar kende hij hier veel volk. We gingen aan een tafeltje zitten namen iets te drinken, gingen dansen,…de avond vloog voorbij. Om 1 uur zei ik dat ik naar huis wou. Thomas vroeg waar ik woonde “Nu euhm…ik…ik heb geen thuis” “Hoezo je hebt geen thuis?” “ik woon in een hotel” Thomas keek me raar aan en glimlachte. Hij bracht me naar het hotel en kwam nog even in de kamer. Hij keek nieuwsgierig rond “Hé wie is dat op die foto?” en wees naar de foto van Stef naast mijn bed. Ik keek verdrietig naar de foto. Ik wist dat ik Thomas kon vertrouwen hij was trouwens de persoon die me gelukkig maakte. “Dat is mijn broertje” “O…je hebt dus toch een familie ergens” “ergens…” mompelde ik “Lise? Ik weet dat er iets scheelt. Wat is er?” hij ging op het bed zitten, ik ging naast hem zitten en haalde diep adem “Wel mijn broertje is gestorven bij een ongeval” ik kon er niks aan doen ik moest gewoon huilen. Thomas nam me in z’n armen “en je ouders?” “Ik ben weggelopen” “Dus je ouders zitten dood ongerust thuis en zijn nu hun beide kinderen kwijt?” “Mja…” ik voelde weer een schuldgevoel knagen. Het werd een tijdje stil ik voelde dat Thomas nadacht “Ik begrijp dat je bent weggelopen. Eigenlijk best anders zou ik je niet gekend hebben”. Ik keek op en glimlachte. Hij gaf me een kus en zei dat hij maar eens moest weggaan. We namen afscheid en hij beloofde om maandag naar het café te komen…
Zondag
“Luc! Je had me beloofd dat Lise terug ging komen en ze is nog niet terug” “Ik..ik weet het” “Luc we moeten de politie bellen! Ik wil mijn dochter terug!” Mama belde de politie en papa wist geen weg meer met z’n gedachten. Ze moesten een foto geven. Overal in Vlaanderen lieten ze een bericht na, over de verdwijning van Lise…
Maandag
“Lise! Je foto staat overal in de stad! Je word vermist!” Thomas kwam het café binnengestormd. “Wat?! Ik?! Verwist?!” “Ja…” hijgde hij. “Wat gebeurd er als ze me vinden?” “Dan word je naar je ouders gestuurd.” “Maar ik wil helemaal niet terug naar mijn ouders!” “Nu…als ze je vinden…ze moeten je eerst wel vinden…” “Hier vind iedereen me.” “Niet als je mij kent” Thomas knipoogde en nam me mee naar buiten. “Ik heb een vriend die een appartement deelt met mij. En jij word mijn vriendin.” “Hoe bedoel je?” “Wel we veranderen je stijl een klein beetje, niet te veel want je bent zo heel mooi, maar net genoeg dat je niet meer op die foto lijkt. We halen je spullen van je hotel en je komt bij me wonen, en we zeggen iedereen dat je mijn vriendin bent.” “Denk je dat het zal werken?” “Vertrouw je me?” “Ja” “Dan zal het zeker lukken” Thomas trok me mee naar de kapper. Hij sprak met de kapster. Ze kwam naar me toe en glimlachte “Je hebt geluk met zo’n knappe vriend” ik keek in de spiegel naar Thomas die glimlachend toekeek. Toen de kapster gedaan had zag ik er helemaal anders uit ik vond het wel leuk staan. “Zo prinses, wat vind je ervan?” “Leuk” ik gaf Thomas een kus. Hij betaalde de kapster. Toen gingen we naar een leuk boetiekje waar hij leuke kleren voor me kocht. We gingen naar het hotel al mijn spullen halen ik betaalde de man achter de balie. Toen gingen we naar het appartementje van Thomas. Thomas opende de deur, zijn vriend stond in de keuken. “Rik! Ik heb iemand bij me. Ze zou hier moeten blijven. Ze is weggelopen en ze word nu vermist. Ze wil helemaal niet terug naar huis. Als je begrijpt wat ik bedoel?” “Het is een ‘ze’?” en draaide zich lachend om “Het is wel een charmante ‘ze’ hé” en knipoogde naar Thomas “Jah…ik heb smaak, Rik” Rik lachte. Hij zag er heel vriendelijk uit. “Ze is mijn vriendin. Nu ja dat spelen we toch” “Jaja..ik begrijp je Thomas” “Dat had ik wel verwacht” “En euh..hoe heet onze..onze…nieuweling?” “Lise. Denk je dat ze van naam moet veranderen?” “Nou…er lopen nog Lises rond op deze wereld. Al aan gedacht waar je vriendinnetje moet slapen?” “Al eens opgemerkt dat ik 2 bedden heb staan in mijn kamer?” Thomas stak zijn tong uit. Hij bracht me naar onze kamer. Ik moest lachen toen ik in zijn kamer kwam “Leuke hobby Thomas” en ik wees naar zijn muren Thomas lachte “Jah ik moet me toch ergens mee bezig houden zeker?”. Zijn muren waren blauw geschilderd en overal had hij teksten geschreven op zijn muren. “Hé tortelduifjes! Het eten is klaar!” “Oh leuk nu gaat hij ons tortelduifjes noemen.” Fluisterde Thomas, ik glimlachte even. We gingen naar beneden, die Rik was een echte chef kok. Na het eten ging Rik tv kijken en Thomas ging werken. Ik bleef aan de tafel zitten en begon af te ruimen “Zo…word jij onze nieuwe huismeid?” lachte Rik “Zeg maar niks meer of ik ga weer zitten!” en ik stak mijn tong uit Rik lachte “Goed, goed ik zeg niks. Maar toch…” “Ik wil wel helpen in het schoonmaken als je dat wil. Maar ik heb het nooit geleerd. Dus euh…” Rik glimlachte “De ruiten moeten gekuist worden…” “Jaja ik heb het begrepen” “Ik help wel mee. Denk je nu echt dat ik zo lui ben Lise?” “Nee, een beetje misschien” zei ik plagerig. Hij gaf me de dingen die ik nodig had. Ging achter me staan nam mijn hand en toonde hoe het moest, zijn andere hand lag op mijn heup. Ik vond het eigenlijk niet zo leuk wat hij deed maar ik kon toch moeilijk zeggen dat hij me los moest laten, hij gaf me trouwens onderdak. Plots kwam Thomas vloekend binnen. “Rik! Wat ben jij aan het doen?!” “Euh…ik leer Lise ramen kuisen.” “Ja zal wel. Poten van mijn vriendin!” “Thomas! Lise is jou vriendin niet! Dat weet je toch?” “Rik…ik…euh…ik vind je heel lief maar wil toch niks meer.” “Ah sorry Lise en Thomas, het is mijn fout.” Hij keek schuldig naar de grond “Ik ben misschien ook wat streng geweest. Lise is inderdaad niet van mij. En het is de eerste keer dat we een meisje bij ons hebben.” Verontschuldigde Thomas zich. “Ah! Jongens! Ik vind jullie allebei leuk!” en ik nam ze allebei stevig vast. “Maar Thomas je kwam vloekend binnen en je bent uren te vroeg. Wat is er gebeurd? En je ziet er nogal euh…hoe zal ik het zeggen…verslagen uit?” “Ik ben ontslagen.” “Wat?! Hoe heb je dat klaargespeeld?!” “Jah er kwam een vent binnen die ik niet kan uitstaan. Die begon allemaal domme vragen te stellen en toen begon hij over dat vermiste meisje…Lise dus…en hij zei dat ze dom was om weg te lopen en toen ben ik uitgeschoten! Kon ik eraan doen! En toen kwam de baas binnen en die heeft me ontslaan.” Rik lachte hartelijk “Nou dat heb je goed gedaan!” lachte hij. “Jah, lach er maar mee. Wie zorgt er nu voor het geld?!” “Ik kan nog naar het café. Daar kan ik verder werken.” Rik keek me aan “Lise als je dat doet ben je er geweest.” “Dan niet.” “Euh…ik zoek wel ander werk Rik. Ik zal mijn best doen. Jij, Lise, jij blijft hier en gaat niet buiten, behalve als ik erbij ben.” “Goed, Ik blijf hier”. De dagen gingen voorbij. Na een week had Thomas een goed werk gevonden. Hij werd genoeg betaald voor ons alledrie. Thomas en ik kwamen heel goed overeen en we voelden iets voor elkaar, dat wisten we, ook Rik wist het…
Maar op zekere dag
Thomas kwam net thuis van zijn werk. Hij zuchtte diep en ging in de zetel zitten zonder iets te zeggen. “Wat is er?” vroeg ik “Ik heb slecht nieuws” “Ben je weer ontslagen?!” viel Rik bij “Nee dat niet.” “Ah…wel…wat is er dan?” “Ik moet weg…voor mijn werk” “Wel en dan? Daar is toch niks ergs aan?” “Wel als het voor een jaar is, Rik” “Wat?! Thomas! Moet je een jaar weg?!” ik ging hopeloos naast hem zitten “Ja…jullie krijgen het geld dat jullie nodig hebben…dus maak je geen zorgen Lise” “Maar…Thomas…je…je mag niet weg gaan…niet nu!” “Het spijt me Lise maar ik moet of ze ontslaan me weer.” “Thomas ben je hier zeker van? Lise en ik moeten hier helemaal alleen blijven. Dat besef je toch?” “Ja Rik ik weet het.Maar als het moet…dan moet het…voor jullie” “ Thomas jij bent de dapperste die ik ooit ben tegengekomen” zei Rik serieus. Ik kon mijn tranen niet bedwingen er rolde een traan over mijn wang. Thomas draaide zich naar me om “Hé liefje, een jaartje is zo voorbij. Ik zal je missen” en hij gaf me een kus…
Een maand later
“Zo, Thomas we zijn zover. Je vertrekt. Ben je zeker dat je dit gaat doen?” “Ja, jullie moeten het geld hebben.”. ik begon te huilen nam afscheid van Thomas en hij vetrok. We bleven nog staan tot de trein helemaal uit het zicht was en ik bleef wenen. Toen ik met Rik in de auto zat werd er niks gezegd. Er gingen een paar dagen voorbij maar er werd heel weinig gezegd. Rik probeerde me wat op te fleuren maar echt goed lukte het hem niet. Een weekje later besloot Rik om een avondje uit te gaan gewoon om even onze gedachten op een rijtje te zetten, zo zou Thomas het ook gedaan hebben. We gingen naar een fuif, het was wel leuk maar toch miste ik iets en ik wist goed genoeg wat. De volgende morgen toen ik wakker werd vertelde Rik me dat hij me in mijn bed had moeten dragen, ik was gewoon in slaap gevallen, we moesten allebei lachen. Vanaf de dag dat Thomas vertrokken was dacht ik elke nacht aan Stef en huilde ik, ik voelde weer dezelfde leegte als toen Stef weg was…weer een leegte…
En 3 maanden later
“Zeg! Rik! Wanneer komt Thomas terug naar huis?” “Nog 9 maanden Lise. Hoeveel keer ga je het nog vragen?” “Tot hij terug komt” zei ik plagerig. “Och bedankt! Zo weet ik onmiddellijk dat ik niet goed genoeg ben” “Hé Rik je bent een engel, en dat weet je” “Nu wel” glimlachte hij. “Weet je Lise? Ik denk dat het tijd is om nog eens naar de kapper te gaan.” “Dat denk ik ook”. We gingen samen naar de kapper en toen we binnenkwamen ging Rik naar de kapster zei iets tegen haar en kwam naar me toe. Ik keek door de spiegel naar Rik die glimlachend toekeek…
9 maanden later
“Hé doornroosje, wakker worden” “Hu wat…wat is er?” “Kleed je vlug aan, de trein komt zo aan!” “Thomas!!!” ik haastte me en kleedde me vlug aan, nam een boterham en stapte in de auto. Toen we aankwamen op het station zag ik nog hoe Thomas afscheid nam van een meisje. Thomas kwam lopend naar ons toe “Wie was dat?” en ik knikte in de richting waar het meisje naartoe was gelopen “Oh een vriendin. Niks speciaals hoor. Ben je jaloers?” vroeg hij plagerig. “Nou het zou best kunnen dat je iemand had!” zei ik een beetje kwaad “Ah lieve schat, dat geloof je nu toch zelf niet. Jij bent het enige meisje waar ik aan dacht. Ik zweer je dat ik geen enkele keer buiten het hotel ben geweest ’s avonds” ik vond het een beetje een simpel antwoord. Thomas babbelde nog wat met Rik.
Ik liep vlug naar het meisje “Meisje! Wacht! Ik moet je wat vragen!” het meisje draaide zich om “Ja?” “Ken jij Thomas?” “Ja het is mijn vriend.” “Je vriend?” “Ja. Je weet wel mijn lief.” “Ahzo, goed…be..bedankt” ik keerde terug naar Thomas en Rik. Toen we thuis kwamen ging Thomas naar zijn kamer en nam me mee hij zuchtte “Wat heb ik het hier gemist” en ging op mijn bed zitten, ik ging op zijn bed zitten rechtover hem “Dat was geen ‘een vriendin’ het was ‘je’ vriendin. Ik heb het gevraagd” Thomas keek geschrokken op “euh…het is niet wat je denkt hoor.” “Ja, zal wel.” Ik stormde naar beneden “Rik! ik eet niet hier” en ik ging de deur uit. Thomas kwam de trap af “Zeg Thomas weet jij waar Lise naartoe is?” “Wat?! Is ze weg?! Shit, stommeling dat ‘k ben!” Thomas liep het appartement uit. Hij liep uren door de straten maar vond Lise niet terug…
Een weekje later
Ik had besloten om even terug te gaan naar het appartement om mijn spullen te halen. Toen ik binnenkwam zag het er even netjes uit als anders. Maar toch was er een rare geur. Rik was blijkbaar niet thuis. Ik ging naar boven, ik wou de deur opendoen maar die zat op slot. Ik klopte hard op de deur “Wat…hik…is…er…nu?!!” de deur werd opengezwaaid en Thomas stond in het deurgat. Hij zag er vreselijk uit stonk naar zweet en was helemaal dronken. “Thomas! Wat is er met jou gebeurd?!” “Liet ik je…hik…schrikken? Dit ben ik…hik…zonder jou…hik” Ik duwde hem in de kamer “Waar is Rik?! Liet hij je hier zo?!” “Rik? Die is…hik…boodschappen gaan doen…hik…ik laat hem gewoon…hik…niet binnen…het is…hik…zijn schuld niet.” Ik werd kwaad op Thomas en op mezelf “En je stomme vriendin dan?!” “Zij?…Dat was gewoon tegen de…hik…verveling...Ze is nog…hik…en paar keer geweest…hik…maar ik wou haar niet…hik…” “Goed. Jij stopt NU met drinken en gaat onmiddellijk in bad!” “Alleen…hik…als je…meegaat…in bad”…
Een paar dagen later
Thomas was weer helemaal in orde. Hij had zich vreselijk veel verontschuldigd. We hadden besloten om een nieuwe start te nemen. Rik was blij dat Thomas weer was zoals anders. De dagen gingen nu verder als anders…
Een maand later
Ik had nu ook werk. Ik kwam elke avond een uurtje later thuis dan Thomas. Om de twee weken, de zaterdag, ging Rik met zijn vriendin uit. Zodat Thomas en ik de hele avond alleen waren. Ik had heel hard moeten werken want het was heel druk. Ik kwam doodop thuis, deed de deur open en voelde hoe Thomas me blinddoekte. “Kom…ik moet je iets tonen” fluisterde hij. We gingen naar boven naar onze kamer. Hij deed het doek af. Ik zag dat hij de twee bedden tegen elkaar had geschoven en een rood doek over de lamp had gehangen, hij had allemaal kaarsjes rond het bed gezet in de vorm van een hart. “Wauw…Thomas…het…” “sstt zeg maar niks” hij legde zijn vinger op mijn mond en duwde me zachtjes op het bed…
Een week later
“Thomas! Kom je even mee naar het café alsjeblief? Ik moet je iets vertellen.” We gingen samen naar een cafeetje. Hij ging rechtover me zitten nam iets te drinken en keek me met bange ogen aan. “Thomas…weet je nog…een week geleden?” “Ja? Vond je het niet leuk?” “Dat was het zeker…maar ik heb…een zwangerschapstest gedaan” Thomas keek me met glinsterende ogen aan “Ik ben zwanger Thomas” “Lise! Dat is fantastisch!” hij gaf me een kus, liep naar de cafébaas “Ik word papa!!” In een mum van tijd wist iedereen dat ik zwanger was…en dat hij dus papa werd. Ik was blij dat hij positief reageerde…
En toen
Rik zat gespannen te wachten. Plots hoorde hij gekrijs van een baby. Thomas kwam de kamer uitgestormd “Hij is er! Hij is er!” Rik kwam de kamer binnen en zag me zitten met de baby in mijn armen. “Rik…je bent mijn beste vriend en je hebt goed voor Lise gezorgd toen ik weg was…wil je peter worden van ons zoontje?” vroeg Thomas
Rik zijn ogen begonnen te glinsteren “Ja..” zei hij bijna onverstaanbaar van emoties. Toen het babytje een maand oud was besloten we om het te dopen. “Lise, schat, zou je je ouders niet uitnodigen voor de doop?” “Ja. Dat doe ik” glimlachte ik…
En toen de kaartjes verstuurd waren
“Luc!!! Het is Lise!!! Ze leeft!!! We hebben een kaartje gekregen!!” papa kwam naar mama toegelopen nam het kaartje uit haar handen:
Copyright: